Przewodnik redukcji szkód po odstawieniu leków psychiatrycznych – bezpłatna książka

Jest to poradnik, który bardzo by mi się przydał, gdy sam brałem jeszcze leki psychiatryczne. Przyjmowałem wtedy Prozac (fluoksetyna), ale był jedynie chwilowym rozwiązaniem, którego skutkiem była u mnie mania oraz myśli samobójcze. Gdy odstawiłem Zoloft (sertralinę), przez kilka dni chorowałem, ale lekarze mówili mi, że zwyczajnie udaję. Pielęgniarki, które pobierały próbki mojej krwi, żeby sprawdzić poziom litu, nigdy nie wyjaśniły, że robią to, aby ocenić toksyczność leku. Usłyszałem jedynie, że Navan (tiotyksen) oraz inne leki antypsychotyczne, które przyjmowałem, by uspokoić moje burzliwe stany psychiczne, były niezbędne z powodu nieprawidłowej chemii mózgu.

Przez kilkanaście lat brałem wiele leków psychiatrycznych. W tym czasie jednak z żadnego gabinetu lekarskiego nie wyszedłem z poczuciem, że rozumiem, jak działają te substancje, i czy jestem w stanie samodzielnie decydować o swoim zdrowiu. Lekarze nie wyjaśniali, jak działają leki ani nie uprzedzali mnie, z jakim ryzykiem wiąże się ich przyjmowanie, nie proponowali alternatywnych do farmakoterapii metod leczenia. Nie oferowali też pomocy, gdybym takowej potrzebował w momencie odstawienia leków. Czułem, że brakuje mi informacji, których tak bardzo potrzebowałem, bo te, które miałem, były niekompletne lub niedokładne. Gdy w końcu postanowiłem dowiedzieć się, jak poprawić swój stan bez leków, doszedłem do tego właściwie na przekór systemowi opieki zdrowotnej.

Z jednej strony naprawdę nie chciałem zażywać leków psychiatrycznych, ale z drugiej desperacko potrzebowałem pomocy. Cierpiałem tak bardzo, że wielokrotnie podejmowałem próby samobójcze. Słyszałem głosy, nikomu nie ufałem, przeżywałem dziwaczne doświadczenia, izolowałem się od świata w mieszkaniu, nie potrafiłem zadbać o siebie. Terapia, którą mi zaproponowano nie zadziałała, ale nikt nie pokazał mi innych opcji. Byłem pod presją. Swoje problemy postrzegałam jako „biologicznie uwarunkowane” i „wymagające” leków, bo nie uznawałem leków za jedną z wielu możliwości. Przez pewien czas farmakoterapia wydawała się jedynym wyjściem. Zanim dotarłem do prawdy, znalazłem odpowiedzi i odkryłem, że wraz z nadzieją na poprawę tkwiły one we mnie, minęły długie lata.

Gdy w końcu opuściłem szpitale, zakłady opieki społecznej oraz schroniska dla bezdomnych, w których żyłem prawie rok, rozpocząłem własne poszukiwania. Przede wszystkim odrzuciłem podpowiedzi niekompetentnych autorytetów. Zacząłem staranniej planować swoje sposoby działania, opierając się na własnych poszukiwaniach. W efekcie zostałem współzałożycielem Freedom Center, które zrzesza i wspiera w Zachodnim Massachusetts ludzi zadających sobie podobne pytania.

Działając w Freedom Center, zorientowałem się, że pozbawiono mnie jednego z elementarnych praw: prawa do świadomej zgody, posiadania dokładnych informacji na temat postawionej mi diagnozy oraz podawanych leków.

Dowiedziałem się, że sposób, w jaki zostałem potraktowany to codzienność w systemie ochrony zdrowia psychicznego. Odkryłem badania celowo ignorowane przez mainstreamowe media, w tym badania robione przez brytyjską organizację dobroczynną MIND oraz British Psychological Society, które były zgodne z moimi doświadczeniami. Utwierdziłem się w przekonaniu, że większość profesjonalistów nie tylko nic nie wie o postępowaniu przy odstawianiu leków, ale także niejednokrotnie utrudniają pacjentom dotarcie do wiedzy na ten temat, wyrządzając im krzywdę.

Poza pracą we Freedom Center zaangażowałem się w działalność w Icarus Project: te dwie grupy wzajemnego wsparcia pomogły wielu ludziom podjąć mądrzejsze decyzje – czy kontynuować branie leków, gdy są one przydatne, czy też zastanowić się nad ich odstawieniem, gdy nie są. Wiele osób żyje bez leków psychiatrycznych, o których lekarze mówili, że będą im potrzebne przez całe życie. U mnie zdiagnozowano zaburzenie schizoafektywne, czyli schizofrenię, a mimo to jestem wolny od farmakoterapii od ponad 15 lat.

Ten poradnik jest zbiorem najlepszych i najbardziej sprawdzonych informacji, jakie udało się zgromadzić, oraz najważniejszych wskazówek o tym, czego udało się nauczyć, pracując w Freedom Center i Icarus Project. Nie jest on doskonały, dlatego zapraszam Was do dzielenia się Waszymi doświadczeniami oraz odkryciami, które wykorzystamy, przygotowując jego kolejne edycje. Mam jednak wielką nadzieję, że jest to poradnik, który będzie pomocny.

Will Hall

Pełen tekst poradnika Willa Halla w języku polskim jest dostępny pod tym linkiem